Staatskapelle Weimar | Karabits

Deutsche Nationaltheater i Staatskapelle Weimar to najważniejsze muzyczne i teatralne miejsce w Weimarze w Niemczech. Jest to bliźniacza instytucja, składająca się z teatralnego Deutsches Nationaltheater i orkiestry symfonicznej zwanej Staatskapelle Weimar. Ma w sumie sześć scen w całym mieście, często również odbywając tournee po całym świecie.

Staatskapelle Weimar jest jedną z najstarszych orkiestr na świecie. Zespół prekursorów Staatskapelle Weimar pochodzi z 1482 roku, wraz z utworzeniem zespołu muzycznego służącego Weimarowi. W 1602 r. Zespół uzyskał status rezydenta na dworze weimarskim jako Herzoglichen Hofkapelle. Znani muzycy we wczesnej historii Staatskapelle Weimar to Johann Hermann Schein (1615-1616), Jan Sebastian Bach (1705, 1708-1717), Johann Nepomuk Hummel (1819-1837), Ferenc Liszt, czy Richard Strauss (1889-1894). Ferenc Liszt rozpoczął swoją kadencję w 1842 roku i był zwolennikiem muzyki Richarda Wagnera, Hectora Berlioza, Petera Corneliusa. Dzięki temu i jego działaniom dydaktycznym wzmocnił prestiż Weimaru jako centrum muzycznego, w szczególności prowadząc światowe premiery "Lohengrina" Wagnera w 1850 r. I Corneliusa "Der Barbier von Bagdad" w 1858 r.

Pozytywny postęp orkiestry, przemianowanej na "Weimarische Staatskapelle" w 1919 r., zakończył się nagle, gdy narodowi socjaliści przejęli władzę w 1933 r. Po katastrofalnych wydarzeniach II wojny światowej dyrygent Hermann Abendroth ponownie wytyczył drogę orkiestry. Powrócono do nazwy Staatskapelle Weimar. Od lat 80. XX wieku dyrygenci Peter Gülke, Oleg Caetani i Hans-Peter Fraoraz obecny dyrygent honorowy George Alexander Albrecht, który kierował orkiestrą od 1996 do 2002 roku, nieustannie rozwiljali i podnośsili jakość orkiestry. Aktualnie rolę dyrektora generalnego i pierwszego dyrygenta pełni Kirill Karabits.

Ragnhild Hemsing wyróżnia się wśród wschodzących gwiazd w Norwegii jako niezwykle twórcza artystka. Jej unikatowe wychowanie, głęboko zanurzone w bogatej norweskiej tradycji muzyki ludowej, pozwala jej być jednym z pierwszych artystów, którzy z powodzeniem łączą szybko rozpoznawalne cechy norweskiego folku i klasyki w młody, świeży i całkowicie współczesny sposób. Na scenie zadebiutowała w wieku zaledwie 14 lat koncertem Mendelssohna z Filharmonią Bergen i Orkiestrą Symfoniczną w Trondheim. Od tego czasu występowała ze wszystkimi głównymi orkiestrami norweskimi oraz na wszystkich najważniejszych festiwalach w Norwegii. Koncertuje na całym świecie. Gra na skrzypcach Francesco Ruggeri (Cremona, 1694), wypożyczonych z Fundacji Dextra Musica.